کوه پرسید ز رود،
زیر این سقف کبود
راز ماندن در چیست؟     گفت: در رفتن من
کوه پرسید: ومن؟         گفت: در ماندن تو
بلبلی گفت: و من؟     
خنده ای کرد و گفت:     در غزل خوانی تو
آه از آن آبادی
که درآن کوه رَوَد،
رود، مرداب شود،
و در آن بلبل سرگشته سرش را به گریبان ببرد،
و نخواند دیگر،
من و تو، بلبل و کوه و رودیم
راز ماندن جز،
در خواندن من، ماندن تو، رفتن یاران سفر کرده ی مان نیست، بدان!
............................................................
ابولفضل سپهر



طبقه بندی: ابولفضل سپهر،  راز ماندن