خدا گفت: ...

ای فرزند آدم !
من تو را آفریده ام واز حال درون تو با خبرم.
اسرار تو را می دانم وبر ملا نمی کنم.
تنها کسی هستم که تو مطمئنی به تو خیانت نمی کنم.
سرچشمه و منبع همه عشق ها ومحبت ها منم.
تو را برای خودم درست کرده وپرداخته ام.
به من روی آور و با من انس بگیر.
از دیگران بگریز و در من بیاویز.
تو مال منی، نه از آن دیگران،
اگر یک قدم به سوی من بیایی،
                                          ده قدم به سوی تو خواهم برداشت.
ای فرزند آدم !
در شگفتم که چگونه تو با مردم انس می گیری
و به دیگران دل می بندی در حالی که می دانی تنها خواهی مرد
و می دانی تنها در قبر خواهی خفت و تنها در پیشگاه من خواهی ایستاد
وتنها حساب پس خواهی داد.
آیا اندیشیده ای چقدر تنها خواهی بود؟
ساعتی ؟
             روزی ؟
                        سالی ؟
                                     چند هزار سال ؟
                                                      چند میلیون سال ؟
با خودت فکر کن و بیندیش
هر قدر که قرار است پس از مرگ با من تنها باشی، در دنیا با من انس بگیر.
اگر لحظه ای، لحظه ای
                     و اگر همیشه، همیشه!

کتاب تنهایی / محمدرضا زائری




طبقه بندی: فرزند آدم،  خدا گفت،  انس با خدا